Bij haar aantreden gaf Marieke van der Waal, de nieuwe directeur van SKILZ al aan dat er een mooie opdracht voor haar klaarligt. En die opvatting is in de eerste maand na haar aantreden alleen maar sterker geworden. “Het is net als een ontdekkingsreis: de gesprekken met medewerkers, bestuursleden, adviseurs en externen bieden mij inzicht en geven mij handvatten voor de prioriteitstelling. De intrinsieke motivatie om met elkaar (beroepsbeoefenaren, mantelzorgers en patiënten/cliënten) samen te werken aan het verbeteren van de langdurige zorg komt in elk gesprek naar voren. Die betrokkenheid is hartverwarmend. Het zijn goede, open gesprekken over de huidige situatie, de toekomst en hoe we de samenwerking beter gestalte kunnen geven.”
Een goed gesprek
Na haar studie Voeding van de Mens aan de Universiteit van Wageningen, deed Marieke wetenschappelijk onderzoek naar de kwaliteit van de zorg: “Daar bleek toen al uit dat patiënten/cliënten ervan uitgaan dat de medische kennis en kunde van zorgprofessionals op orde is, ze vertrouwen daarop. Daarom vinden cliënten het des te belangrijker dat het gesprek goed wordt gevoerd, de bejegening prettig is en informatie wordt gedeeld. Dat inzicht is me mijn hele carrière bijgebleven. De zorg die patiënten/cliënten ontvangen, moet natuurlijk in alle opzichten kwalitatief goed zijn. Maar zeker in de langdurige zorg is de manier waaróp we die zorg verlenen minstens zo relevant. En juist dat aspect trok me zo aan in SKILZ. Want wij houden ons niet alleen bezig met het ontwikkelen van richtlijnen die de kwaliteit van de zorg betreffen, zoals slaapproblemen. We houden ons ook bezig met richtlijnen die gaan over wat belangrijk is om zelf de eigen regie te kunnen voeren, zoals bij wilsbekwaamheid en medische besluitvorming rondom levenseinde. Een handreiking of richtlijn ontwikkelen voor zulke ingewikkelde dilemma’s vergt nauwe betrokkenheid van alle partijen, met expliciete aandacht voor de zorg- en knelpunten waar zorgprofessionals, mantelzorgers en cliënten dagelijks tegenaan lopen.“
Een mooie werkagenda
Inmiddels heeft Marieke goed voor ogen waar ze het komende jaar de accenten wil leggen: “Ik voer momenteel veel gesprekken en blijf dat doen. Op die manier leer ik SKILZ en onze stakeholders goed kennen. De informatie die zij met mij delen is heel waardevol en die gebruik ik om de strategie en het beleid van SKILZ verder vorm te geven. Mijn focus ligt momenteel op het vergroten van de executiekracht van SKILZ door het aantrekken van nieuwe en ervaren richtlijnontwikkelaars. Ik wil vaart maken om te zorgen dat we onze doelstelling eind 2022 behalen. Een ander accent is het verhelderen van de governance en de kaders. SKILZ ondersteunt en faciliteert de ontwikkeling van de richtlijnen, maar uiteindelijk zijn het de beroepsbeoefenaren die de richtlijnen autoriseren en gaan uitdragen onder hun leden. Omdat het hier gaat om multidisciplinaire kwaliteitsinstrumenten, is het erg belangrijk dat er een heldere structuur is en dat we zorgvuldig met verschillen van inzicht omgaan. Ik ben van nature nieuwsgierig, leergierig en een verbinder. Dat zet ik bij SKILZ in om oplossingen te vinden voor eventuele problemen. Op de korte termijn wil ik graag meer aandacht genereren voor het werk dat SKILZ doet, wie we zijn en hoe we ons werk doen. Voor de langere termijn ga ik werken aan de ontwikkelagenda voor de toekomst en de kennisinfrastructuur van de langdurige zorg. Kortom, er ligt een mooie werkagenda en ik zie er naar uit om die samen met de collega’s en het bestuur verder uit te werken.”
Over naar de orde van de dag
Op dit moment werkt SKILZ aan vier van de zes oorspronkelijke kwaliteitsinstrumenten. Dat zijn wilsbekwaamheid, slaapproblemen, mondzorg en zelfmanagementondersteuning. Marieke: “We hopen spoedig ook met de laatste twee instrumenten aan de slag te gaan. De voortgang per richtlijn verschilt. Dat heeft enerzijds te maken met de indiensttreding van de procesbegeleiders, maar zeker ook met de vragen en dilemma’s die gaandeweg de kop opsteken. Zo hebben we recent een invitational conference georganiseerd met het werkveld en vertegenwoordigers van diverse mantelzorgorganisaties om de knelpunten bij zelfmanagementondersteuning scherper in beeld te krijgen. Nieuw is dat we door het ministerie van VWS zijn gevraagd om enkele bestaande richtlijnen voor infectiepreventie in de langdurige zorg te herzien. Dit doen we in samenwerking met de Federatie Medisch Specialisten en het RIVM in het Samenwerkingsverband Richtlijnen Infectiepreventie (SRI). Later dit jaar wordt daar meer over bekend, we zijn op dit moment bezig met de voorbereidingen.”
Een doorlopende PDCA-cyclus
“Uiteindelijk zullen er kwaliteitsinstrumenten “klaar” zijn voor gebruik, terwijl anderen nog worden (door)ontwikkeld. Het is een fijn idee dat de kwaliteitsinstrumenten die SKILZ ontwikkelt hun weg gaan vinden naar de gebruikers: dat de actuele inzichten over goede zorg worden toegepast en dat de cliënt weet wat hij/zij kan verwachten. De implementatie van kwaliteitsinstrumenten is een ingewikkeld proces en daar hebben we iedereen die daarbij betrokken is voor nodig. Maar kwaliteitsverbetering is nooit af, er zal voor SKILZ ook in de toekomst een werkagenda zijn. Dat vind ik boeiend en interessant. Wat kunnen we leren van de diverse fases en de bijbehorende dynamiek? En hoe passen we dat toe in ons werk, want er blijft altijd wat te doen. Of dat nu actief het werken aan een richtlijn is of juist het bewaken van de kwaliteit en de toepasbaarheid. Zie het als een doorlopende PDCA-cyclus in balans,” vertelt Marieke.
Balans tussen rust en dynamiek
Voor Marieke is die balans tussen rust en dynamiek de rode draad in haar leven: “Balans is een dynamisch woord en ik hou van dynamiek, maar ook van momenten van rust. Ik wandel graag met anderen maar ook alleen. Ik hou van koken, maar kan het ook erg waarderen als iemand anders voor mij kookt. Ik doe aan yoga, maar hou ook van aerobics. Ik vind het fijn om thuis te zijn, maar reis ook heel graag naar mooie bestemmingen. Dus yin en yang. En dat zie ik ook voor mezelf bij SKILZ in de diversiteit van mijn opdracht, maar ook in de aanpak van mijn prioriteiten.”
